Gemeenten maken probleem van Wmo-voorziening'

Burgers worden onterecht Wmo-voorzieningen onthouden door gemeenten omdat ze boven een inkomensgrens komen. Dat blijkt uit een onderzoek van Stichting De Ombudsman.

Burgers worden onterecht Wmo-voorzieningen onthouden door gemeenten omdat ze boven een inkomensgrens komen. Dat blijkt uit een onderzoek van Stichting De Ombudsman. Drie kwart van de gemeenten stelt nog steeds in de Wmo-verordening een inkomensgrens, terwijl dat begin 2012 door de Centrale Raad van Beroep is verboden.

Mensen met een beperking komen zonder voorziening te zitten, terwijl ze die wel nodig hebben. Bovendien voeren burgers lange en kostbare procedures om de gemeente te bewegen de Wmo-voorziening te leveren waar ze recht op hebben. Maar de gemeente hanteert een inkomensgrens. Het gaat om bijvoorbeeld regionaal taxivervoer, scootmobielen en woningaanpassingen. Dat stelt Stichting De Ombudsman in het rapport: “Grenzen aan de Wmo?” Volgens een woordvoerder van de Vereniging Nederlandse Gemeenten ‘zijn nog niet alle verordeningen aangepast, maar in de praktijk hanteren gemeenten geen inkomensgrens meer.’

Jurisprudentie

Stichting De Ombudsman heeft alle 415 Nederlandse gemeenten onderzocht. Op basis van een update in juli 2012 blijkt dat slechts een kwart van de gemeentelijke verordeningen in lijn is met de jurisprudentie. De Centrale Raad van Beroep heeft namelijk in januari 2012 bepaald dat inkomensgrenzen, besparingsbijdragen en andere financiële voorwaarden door de gemeenten binnen de Wmo niet zijn toegestaan. Gemeenten stellen zo’n inkomensgrens uit bezuinigingsoverwegingen in.

Compensatie

Aanleiding voor het onderzoek waren ‘tientallen meldingen van cliënten door het hele land over afwijzing voor een Wmo-voorziening op basis van een ingestelde inkomensgrens,’ aldus onderzoekster Paula Breedveld van Stichting De Ombudsman. ‘Wij zeggen in de aanbevelingen dat gemeenten die bepaling vóór 2013 moeten verwijderen en voor de huidige gedupeerden een compensatieregeling moeten instellen. Maar ook dat de voorlichting van veel gemeenten over mogelijke aanspraken in de Wmo snel moet verbeteren.’ Uit het onderzoek blijkt ook dat de transparantie bij gemeenten aangaande de Wmo vaak te wensen overlaat.

Staand beleid

Volgens de Stichting komen ‘burgers vaak ten onrechte voor kortere of langere tijd zonder voorziening te zitten, die zij wel degelijk nodig hebben.’ De koepel van gemeenten VNG laat weten dat: ‘Staand beleid op dit moment is dat geen inkomensbeleid in gemeenten wordt gehanteerd.’ Overigens moet het verbod op een inkomensgrens voor een Wmo-voorziening niet verward worden met het inkomensafhankelijke deel van de eigen bijdrage die mensen moeten betalen. De eigen bijdrage is het deel dat iedere gebruiker betaalt als hij of zij aanspraak maakt op een voorziening in de Wmo. Die bijdrage kan dus wel verschillen afhankelijk van het inkomen.

Bron: Zorgvisie