Wijt stijging zorguitgaven niet aan vergrijzing'

Vergrijzing is niet de belangrijkste oorzaak van de stijging van de zorguitgaven in Nederland. Dat schrijven managing consultants Wine te Meerman en Marrit van Baalen (arts) van Berenschot op de opiniepagina van het Financieel Dagblad

Wijt stijging zorguitgaven niet aan vergrijzing'

Vergrijzing is niet de belangrijkste oorzaak van de stijging van de zorguitgaven in Nederland. Dat schrijven managing consultants Wine te Meerman en Marrit van Baalen (arts) van Berenschot op de opiniepagina van het Financieel Dagblad (FD).

Vergrijzing

Tussen 2000 en 2010 stegen de collectieve uitgaven aan zorg (exclusief welzijn) volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) van 26,5 naar 68 miljard euro. Na inflatiecorrectie is dat ruim een verdubbeling van de uitgaven. In deze periode bedroeg de bevolkingstoename 5 procent en nam het aantal 65-plussers toe met 2 procent. De vergrijzing kan de enorme stijging van de zorguitgaven tussen 2000 en 2010 dus onmogelijk verklaren, stelt het tweetal in de krant.

Oorzaak

De belangrijkste oorzaak voor de stijging van de uitgaven zit volgens Te Meerman en Van Baalen in het loslaten van de budgetfinanciering en de introductie van het 'boter-bij-de-vis'-beleid door voormalig minister Borst in 2000: ziekenhuizen die meer ingrepen uitvoeren ontvangen meer geld. Hierdoor is een onstuimige groei ontstaan van het volume en een navenante toename van de zorguitgaven, aldus de twee managing consultants zorg & welzijn. "De zorgconsumptie stijgt namelijk veel sneller dan dat de kosten per behandeling dalen. De afgelopen tien jaar kwamen er allerlei nieuwe (vormen van) behandelingen (lees: aanbod) bij. En omdat professionals in de zorg opgeleid zijn om 'state of the art'-zorg te verlenen en patiënten deze zorg willen ontvangen, wordt duurdere zorg geleverd. Er zit, afgezien van een beperkt verplicht eigen risico en een bescheiden eigen bijdragen, geen rem meer op de consumptie van zorg", stellen Te Meerman en Van Baalen.

Oplossing

Het tweetal pleit ervoor dat de collectief gefinancierde consumptie van zorg aan banden wordt gelegd. Eigen bijdragen in de somatische zorg moeten daarom omhoog en de politiek zou kritisch moeten kijken naar de zorg die vanuit het basispakket wordt vergoed. Als voorbeeld noemen de schrijvers onder meer het maximum aantal behandelingen voor fysiotherapie en ivf. Ook moeten volgens Te Meerman en Van Baalen de vergoedingen gemaximeerd worden door ze te relateren aan de te behalen resterende levensverwachting met een bepaalde kwaliteit van leven. Het College voor zorgverzekeringen deed hier in 2010 onderzoek naar en kwam met de suggestie maximaal 80.000 euro te vergoeden per verwacht gewonnen 'Quality adjusted life year'.

Bron: Skipr