Standpunt over DBC's en privacy in de GGZ

GGZ zorg is geen andere zorg dan somatische zorg. Er gelden vergelijkbare privacyoverwegingen als bij de somatiek. In de somatiek zijn ook diagnoses afleidbaar vanuit de gegevens op de factuur; ook dan kan sprake zijn van privacygevoelige diagnoses (denk aan SOA’s, HIV etc.).

Standpunt over DBC’s en privacy in de GGZ

 

GGZ zorg is geen andere zorg dan somatische zorg. Er gelden vergelijkbare privacyoverwegingen als bij de somatiek. In de somatiek zijn ook diagnoses afleidbaar vanuit de gegevens op de factuur; ook dan kan sprake zijn van privacygevoelige diagnoses (denk aan SOA’s, HIV etc.). Er is m.a.w. zorgbreed sprake van DBC-vermelding op de facturen en het kan o.i. niet de bedoeling zijn om de DBC-vermelding af te gaan schaffen bij de ggz-cliënten en niet bij andere zorg die uit de Zvw wordt vergoed. Enerzijds niet omdat het onnodig stigmatiserend is om geheimzinnig te doen over psychische en psychiatrische problematiek en anderzijds niet omdat het er voor cliënten met een dubbele diagnose dan onduidelijker op zou worden.

Breng de privacydiscussie terug tot proporties die het heeft. Er is geen sprake van uitgebreide informatie over de diagnose van cliënten op de factuur, slechts een DBC-code op een van de 14 hoofdgroepen. M.a.w. we spreken niet van diagnosevermelding, maar van een DBC-code op de factuur. Daarmee brengen we de vraag terug tot de proporties die het heeft. De medewerkers bij de zorgverzekeraar beoordelen geen zorginhoudelijke informatie, want de herkenning van verzekerde en verzekerde zorg vindt bijna geheel digitaal plaats. Met de huidige detaillering van de informatie op de factuur en de afgesproken gedragscode van verzekeraars vindt het LPGGz dit geen bezwaar.

Om vast te kunnen stellen of een verstrekking (behandeling) vanuit de Zvw wordt vergoed, moet een koppeling tussen verzekerde en verzekerde zorg kunnen worden vastgesteld. Dit is overigens alleen nodig indien de gebruikte zorg wordt gedeclareerd bij de zorgverzekeraar. Het zou o.i. dan ook overbodig zijn wanneer het ook geldt voor zelfbetalers, ongeacht of die bij DBC-vrije klinieken of bij andere hulpverleners zorg krijgen. De regie van de cliënt kan daarbij leidend zijn. Indien een cliënt zelfbetaler is, mag deze niet van de overheid verwachten dat deze een controlesysteem op de tarieven in de lucht houdt. (De nota’s zouden dan immers alleen langs de zorgverzekeraar gaan om de tarieven te controleren.) Dan is (zelfs) een verwijzing van de huisarts onnodig.

De werkwijze van de Zorg TTP is beoordeeld door het CBP en opgenomen in de memorie van toelichting bij de ZVW. De zorg ttp zal geen gebruik mogen maken van welke sleutel dan ook om patiënten weer te koppelen aan de zorggegevens. ZorgTTP heeft een methodiek ontwikkeld waarmee persoonsgegevens worden omgezet naar een pseudoniem. Daarbij is het proces zodanig ingericht dat het aangemaakte pseudoniem niet langer herleid kan worden naar het persoonsgegeven waarop het pseudoniem is gebaseerd. ZorgTTP voert als Trusted Third Party dit proces uit volgens de door het CBP opgestelde regels.

Bron:  GGZ